Дани медовые на Руси и русские данники

1435 г. Зыгмунт.. основывает должность архидиакона в костеле виленском.. и упосажает его деревней Рукойни.. людьми и данью медовой в волости Куренец

1476 г. .. в костеле кафедральном св. Станислава в Вильне упосажает, надавая половину **медовой данины в Лукомле**

на костел предков своих в деревне Дявилтов... **дань медовую** из **имений русских** из деревни Латыголичи ...

ректору того же костела данников в деревне **Латыголичи на Руси** со своего жребия

1496 г. Александр на просьбу Станислава Яновича старосты жмудского утверждает дар каплице родовой Кезгайлов в кафедре виленской, добавляя четырех чиншевиков с годовой медовой данью, а также иную дань медовую из деревни **Ула**

**Стрыйковский**

Dowmant z Rusi (bo też miał na Rusi

wielkie wołości), ma **wiele miodów**, które w domu pijąc, prawie wszystkę

Zawilijską Litwę przy sobie bawi,

**Насевич, Спирыдонау “Русь” у складзе Вялікага княства Літоўскага ў XVI ст. (1996)**

Гэтыя асаблівасці «Русі» пацвярджаюцца стэрэатыпнай формулай «рускія даннікі» альбо «даннікі на Русі», якой вызначаюцца жыхары сёлаў усходняй Беларусі. У 1554 г. яны згадваюцца ў Суціне, у 1557 г.— у Камені Завелейскім, у 1560 г.— у Мацеевічах. Перапіс войска 1567 г. называе «рускіх даннікаў» пад Барысавам, у Нежыцах, Забашавічах, Сцяпах і інш. Даннікі - сяляне, галоўнай павіннасцю якіх была не «служба тяглая» (паншчына), а «дань» (даніна натуральнымі прадуктамі, пераважна **мёдам і збожжам**), упамінаюцца і ў іншых пунктах, якія непасрэдна не звязваюцца ў крыніцах з «Руссю», але вельмі часта знаходзіліся ў яе арэале. Хаця размяшчэнне даннікаў у ВКЛ патрабуе спецыяльнага вывучэння, высокая карэляцыя іх з «Руссю» не выклікае сумнення.

Вдобавок следует отметить, что в ВКЛ употреблялся литовский синоним слову "чинш", "дань" - "дакле"(dokle), т. е. даяние, дань, от duoti давать в том числе на белорусских землях